Redactie
Ik moet zeggen dat we best wel veel patiënten hebben gehad. Daarvan zijn er ook een aantal overleden, helaas. Het doet je wel wat, natuurlijk. Je maakt het allemaal van heel dichtbij mee. Je bent dan misschien niet een bloedverwant, maar je bouwt toch wel een band op met je patiënten en als je dan een overlijdensbericht ontvangt, dan raak je er wel stil van.
Je merkt ook wel dat er heel veel mensen erg ziek waren. Er waren ook mensen bij die drie keer werden getest met een negatieve uitslag. Maar toch bleken ze uiteindelijk positief te zijn. Dat is nu nog steeds het geval, dat het zo onvoorspelbaar is. Je kunt niet zomaar zeggen:
“Ik heb maar een hoestje, of een beetje hoofdpijn; dat heeft waarschijnlijk met het weer te maken.”
Terwijl je misschien hartstikke besmettelijk bent en je gewoon rond aan het lopen bent. Dus je kunt dat echt niet zo op het eerste gezicht beoordelen. Dat is wel heel lastig. Het is ook wel uitdagend, het maakt je werk natuurlijk ook wel leuk. Maar aan de andere kant moet je wel echt goed opletten hoe je zelf handelt, hoe je jezelf beschermt, maar ook hoe je anderen beschermt.
[S]ommigen patiënten belden en sommigen kwamen zonder te melden opdagen, wat op zich al tegen de richtlijnen van de overheid is, want met de richtlijn was "blijf thuis bij klachten" Maar ik kan me voorstellen dat je als patiënt ook niet alles van de overheid kunt bijhouden met al die wisselvallige persconferenties en maatregelen, laat staan naleven.
De patiënten kregen de benodigde behandeling volgens het protocol. De stappen die er zijn ga je dan volgen. Wij zijn slechts een middel en doen ons best om volgens de protocollen medisch hulp te verlenen. Ondanks dat belandt de ene belandt op de IC, en bij de andere is bij wijze van spreken een antibioticakuur al genoeg om te herstellen. Hoewel, ik moet wel zeggen dat de meeste patiënten last hebben gehad van post-COVID-klachten, dus echt van die long-COVID-klachten. Dat houdt dus in dat ze echt maanden daarna nog moe zijn, spierpijn hebben en benauwd zijn. Dat is wel wat we nu nog steeds meemaken met patiënten.