Redactie
Nou ja, toen stond er gewas op het land en er stond dus wel veel onkruid. Daar moest dus gewied worden. En ik had er helemaal geen zin in, om nu met mijn schoonmoeder, schoonvader en Bauke het land in te gaan. Ik had echt zo iets van:
“Ik wil weer aan het werk! Hier zit ik. Ik heb een prachtig mooi huis en hier zit ik.”
Dus toen ben ik gaan solliciteren, in oktober. Bij alle ziekenhuizen in het gebied langs het Randmeer heb ik gesolliciteerd. Toen kon ik in Harderwijk komen. Ik wilde graag parttime werken, want ik wilde de vrijdag vrij. Nu ik er zo over nadenk, denk ik: “Hoe is het mogelijk dat ik dat heb durven vragen!” Want dat was toen helemaal niet ‘in’.
Ze hebben mij daar aangenomen. Ik werkte er al een tijdje, toen een collega tegen me zei: “Hoe heb jij het voor elkaar gekregen dat jij vier dagen in de week mag werken?” “Tja,”, zei ik, “ik heb gewoon aangegeven: ik wil graag de vrijdag vrij. En dat hebben ze gepikt”. “En wij kunnen dat niet krijgen!” Dat was nog het oude Boerhaave-ziekenhuis, dat lag in de bossen, waar nu Sonnevanck zit. Ik zei toen ook tegen mijn collega:
“Als ik hier heen rij, dan heb ik altijd het idee dat ik op vakantie ga.”
Want voor ons, afkomstig uit het noorden van Friesland, waren we op de Veluwe op vakantie in de bossen. Nou ja, hoe ik daar toch bijkwam! Dat hebben ze nog geregeld tegen mij gezegd. Dat vonden ze zo’n aparte uitspraak.
