De uitvaart was uiterst zielig. Er mochten dertig man bij zijn en je mocht twee aan twee naar binnen. En dan moet je gaan kiezen wie erbij mogen zijn. Dat is natuurlijk heel lastig. Wij hebben het klein gehouden met de kinderen en de kleinkinderen.
Mettertijd gaan we een mooie herdenkingsdienst houden op de manier zoals mijn moeder dat had gewild. Maar ja, dat is dus nog steeds niet gebeurd. Dat is een hard gelag. Ik gun haar zo’n mooi afscheid. We hebben het al helemaal in ons hoofd. Zij had helemaal uitgeschreven hoe zij het wilde hebben. Maar ja, zolang die coronapandemie er is, gaat het ’m gewoon niet worden. Maar hoe lang ga je wachten? Dat is het lastige. We dachten, we doen het precies een jaar na haar overlijden, 23 maart, een symbolische datum. Maar ik denk niet dat het gaat lukken. We kunnen niets.