Vloggen begon in de tijd dat Mirthe in het ziekenhuis lag. Met behulp van mijn ouders schreven we een nieuwsbrief, waarbij mijn vader de mensen die bij Mirthe wilden zijn en slapen, in shifts verdeelde. Ook werden de mensen op de hoogte gehouden van ontwikkelingen rondom Mirthe. Wij hebben er een emailadres opgezet, zodat mensen zich voor de nieuwsbrief konden inschrijven en dan schreven we één keer in de zoveel tijd wat over Mirthe. Ik merkte dat ik op de een of andere manier mijn verhaal kwijt moest en ook andere ouders wilde informeren.
Ik had destijds met een vriendin een groep op Facebook voor ouders met kinderen zonder diagnose omdat daar niets voor was en we toch allemaal in hetzelfde schuitje zaten. Wij hebben toen een paginaatje gemaakt en ik ben blogjes gaan schrijven. Op die manier hield ik familieleden en vrienden ook op de hoogte en hoefde ik niet honderd keer hetzelfde te versturen en te vertellen. Toen zei ik een keer in een groep met moeders:
"Och, ik wil best wel eens live gaan en dat ouders mij vragen mogen stellen over de situatie."
Iemand vroeg:
"Is vloggen dan niet iets voor jullie om die informatie te delen?"
Vloggen was toen niet uniek, maar dat wij als gezin vloggen over het leven met een gehandicapt kind, was wel uniek.
Zo zijn we in november 2017 begonnen. Toen had Mirthe nog geen diagnose. Wij wilden ook laten zien hoe het leven gaat als je niet weet wat je kind heeft. Precies een jaar later, in november 2018, hadden we de diagnose, precies een jaar na de start van het vloggen. Wij zitten nu op 6.050 mensen die zich op onze vlog geabonneerd hebben. Gemiddeld kijken er zo tussen de twee- en drieduizend mensen onze video’s.