Alles op de universiteit is dan misschien wel online, maar als je een klas hebt probeer daar wat meer aandacht aan te besteden. Misschien toch sneller iemand een appje sturen, wat je normaal niet zou doen. Dat is super ingewikkeld, omdat je mensen niet goed kent. Normaal gesproken zie je elkaar misschien één keer in de twee weken in de klas en dan ken je elkaar. Dan een keer een appje sturen is veel makkelijker dan wanneer je elkaar maar twee keer hebt gezien en vraagt:
“Zullen we een keer samen gaan eten?”
Je eigen ongemakkelijkheid even opzij zetten en dat soort dingen wél doen. Dat heb ik denk ik zelf te weinig gedaan, maar ik vind het ook lastig om dat nu weer wel te doen als je elkaar al heel lang niet meer echt gesproken hebt.
Met mijn medestudenten overleg ik meestal online, maar ik probeer wel met mensen die er open voor staan om bijvoorbeeld presentaties wel fysiek voor te bereiden. Zoveel mogelijk dingen die fysiek kunnen, wel fysiek doen. Ik ben niet heel bang voor het coronavirus. Ik erken wel dat het heel veel schade kan opleveren en dat het een gevaarlijk virus kan zijn, maar ik ben er voor mezelf niet zo heel erg bang voor. Ik ben een fit persoon, ik ben niet vaak ziek, dus ik denk dat als ik het krijg het mij niet zo heel hard zal raken. Dat is misschien een domme opmerking, het kan natuurlijk wel, maar dat heb ik zelf. Ik vind het dus ook niet zo erg om mensen fysiek te zien.