Antonie Carel Wouter van der Vet

Vet, Antonie Carel Wouter van der (zoon van gelijknamige schilder/tekenaar; roepnaam: Anton; Den Haag 3 juni 1919 – Zierikzee 27 april 1997), journalist, schrijver. Begon in 1937 als leerling journalist bij het Delfts Volksblad en van 1945-1948 bij de Rijksvoorlichtingsdienst (RVD). Was daarna tot 1982 werkzaam als redacteur bij het Algemeen Dagblad, van 1958-1968 als hoofdredacteur. Schreef in de periode van 1938-1980 gedichten, verzen, novellen, romans, tijdschriftartikelen en boeken (waaronder jongensboeken en reisbeschrijvingen). Wij noemen: De slikken van Saeftinge en Everswaard (1939), Een zandplaat in de Waddenzee (1939), Roem van ridders en rivieren (1946),Vergeten voorman; leven en werken van Mr. J.P. Amersfoordt, den pionier van de Haarlemmermeer (1947), Griend scheurt door; een oud eiland verdwijnt (1952), De Zeeuwse havens (1956), De langste brug van Europa (1964) en Een toekomst voor ons verleden: we hebben geen monument meer te verliezen (1976). Ref.:EW, WWN1-2.