Redactie
Toen wij in kamp Vollenhove kwamen, was er in de polder nog helemaal geen onderwijs. Wij moesten in Vollenhove naar de lagere christelijke school. Vanuit het kamp gingen wij over de brug. Daar ben ik mijn hele lagere schooltijd geweest. Toen ik twaalf jaar was, had ik zes klassen gehad.
Omdat ik nog niet mocht werken, moest ik maar de MULO doen. Die was toen in hetzelfde gebouw. Dat was een MULO waar ik vier jaar naartoe moest. Na twee jaar, in 1949, verhuisden mijn vader en mijn moeder met ons gezin naar Emmeloord, omdat de kantoren van de Directie Wieringermeer ook verplaatst werden naar Emmeloord. Toen was ik veertien jaar.
Mijn vader ontdekte dat ik nog een jaar naar de MULO moest voordat ik aan het werk kon. Dat kon pas als je vijftien was. Hij was aan het rekenen geweest en toen had hij ontdekt dat je op Urk de MULO, dezelfde opleiding, in drie jaar deed. En ik had twee jaar gehad. Mijn vader zei: "Nou moet je nog één jaar als je naar Urk gaat en als je in Vollenhove blijft, moet je nog twee jaar. Dus je kunt naar Urk naar de MULO en dan moet je maar zien dat je dat diploma in drie jaar haalt."
Nou, er was nog een jongen bij ons in de straat. Die woonde ook in Vollenhove en was daar een keer blijven zitten, dus die moest sowieso vijf jaar als hij in Vollenhove [op de MULO] bleef, maar hij kon dat ook nog met een jaar terugbrengen, omdat hij ook naar Urk zou gaan. Dus wij met z’n tweeën, de eenzame weg naar Urk, over de Urkerweg, zonder een boompje aan de kant aan de weg. Met storm en regen op de fiets naar Urk.