Ze wisten destijds alleen dat het vliegtuig was verdwenen. Of het nu door slecht weer kwam? En of het op de heen- of terugweg was verdwenen? Later werd duidelijk dat het toestel waarschijnlijk op de terugweg was. Maar destijds zal er weinig informatie zijn geweest. Eerst kregen de familieleden telegrammen. Toen werden er brieven gestuurd door de commandanten van het squadron. Mijn familie kreeg die stukken, en ze zullen ook wel naar de familie van Harry Farrington zijn gegaan.
Ze wisten dus dat het vliegtuig was verdwenen. Dat kon door mechanische problemen zijn geweest of doordat het was neergeschoten, of door welke andere mogelijke reden dan ook. Dat was allemaal onbekend. Wat de klap des te harder maakte is dat Francis nog zo jong was, nietwaar? Als je dood bent terwijl je nog maar twintig jaar oud bent… In zekere zin begin je dan pas met je leven. […] Er zullen destijds niet veel mensen in de RAF zijn geweest die nog jonger waren dan hij. Je nam dienst als je minimaal achttien was, en dan moest je nog een opleiding van een jaar doen. […]
Ik denk niet dat mijn grootouders en mijn vader dachten dat het toestel ooit zou worden teruggevonden. Ze zijn er waarschijnlijk achter gekomen dat het boven water is verdwenen. Als vliegtuigen op het land neerstortten, kwamen ze vaak terecht in een gebied met boerderijen en zo. Dan werden ze meestal wel teruggevonden, hoewel ook weer niet altijd. Ikzelf heb in ieder geval nooit gedacht dat het toestel zou worden teruggevonden, en mijn broers en zussen ook niet.