Redactie
De Zuiderzeemeermin kreeg subsidie van de gemeente. Dat moest uiteraard allemaal verantwoord worden. Logisch. Het stichtingsbestuur gaf dan weer geld aan de werkgroepen als ze wat nodig hadden, dus sjoelbakken en zulk soort dingen. Als ze wat nodig hadden, dan werd dat allemaal financieel ondersteund, ja.
De stichting is dus gegroeid. We zaten eerst in twee keten. In 1990 kwam het nieuwe gebouw, op het Kerkplein. Maar kijk, een dorp heeft dat nodig. Mensen hebben dat sociaal-culturele werk, zoals je het met een mooi woord noemt, nodig. We hadden 23 werkgroepen. Op alle gebieden kon je een werkgroep beginnen. Mensen willen elkaar ontmoeten, met elkaar kennis maken en nieuwe vrienden maken. Nou, dat doe je op sportgebied natuurlijk al en dat was er ook allang hier. Maar voor de mensen in het dorp moes er natuurlijk ook wat zijn. Nou, dat liep inderdaad wel, ja.
We hebben ook heel veel voor kinderen gegaan. Maar in het begin moesten we met de kinderen uitwijken naar Lelystad. Dan gingen we met een paar bussen met de kinderen naar Lelystad. En dat was een heel gedoe, want ja, hou jij drie bussen vol met kinderen maar eens in de gaten bij het uitstappen. Maar we deden dat omdat we hier bepaalde dingen nog niet hadden, zoals de Meneer Kaktus Show. Ja, dat kon hier nog niet. Dus dan ging je daarheen. maar dat zeg ik, als twee of drie bussen met kinderen leeglopen, zorg dan maar eens dat al die kinderen bij elkaar blijven. Die vlogen alle kanten op. Dus zodoende heb ik dan ook zelf de Meneer Kaktus Show gezien. Dat weet ik nog heel goed. Ik vond dat zo grappig. Later hadden we Arcade. Dat heet nu Luxor, geloof ik, daar aan het water, ja. Daar hebben we ook voorstellingen gehad.