We zijn nog bij Unicum geweest. Mijn vader had een vriend, die werkte bij hem:
“Mijn kinderen zijn hier gekomen en ik wil dat ze hier gaan voetballen.”
Toen dacht hij:
“Marokkanen, wat weten die nu van voetballen?!” “We zitten vol!”
Zegt mijn vader: “Okay.” We voetbalden op straat en toen kwam de verzekeringsadviseur van mijn vader. Dat was een vriend van hem. Die kwam met zijn vrouw en kinderen een weekeind bij ons en dan gingen we voetballen. We maakten die jongens helemaal gek met het voetballen. Die man kijkt ons aan en zegt: “Kom, stap in!” We werden met z’n allen ingeschreven: mijn oudere broer Mohammed, Abdellafif, Ahmed, ik en Aziz. Abdellafif, ik en Aziz wonen allemaal nog in Lelystad.