Redactie
De gemeente vond dat ik goed werk had verricht en ze wilden mijn contract met zes maanden verlengen. Toen zag ik een advertentie van de Stichting Buitenlandse Werknemers Gooi en Eemland. Die zat in 1979 in de Bergstraat in Amersfoort. De stichting bestreek een hele grote regio met de Veluwe en Flevoland. Iemand zei tegen mij: “Larbi, waarom ga je niet daarop solliciteren?” Ik ging solliciteren en werd meteen aangenomen, omdat ik bekend was met heel veel zaken. Ik ging naar themabijeenkomsten in Amsterdam en naar manifestaties. Ik had gewoon veel interesse in bepaalde dingen en wachtte niet tot de werkgever de reiskosten ging betalen. Ik nam gewoon het initiatief: “Ja, ik ga daar heen!” Tegelijkertijd leer je dan mensen kennen en als de mensen ook weten dat je daar geweest bent, dan wordt het ook gemakkelijker met solliciteren. Want je bent gewoon bekend, je hebt een netwerk. Toen ben ik in 1979 aangenomen.
Ik heb eerst de opleiding MBO afgemaakt in 1979-80 en daarna ben ik meteen met HBO (maatschappelijk werk) begonnen. In 1979 ben ik naar Lelystad gegaan, want mijn standplaats was Lelystad. Lelystad was heel moeilijk met openbaar vervoer te bereiken, want er was geen trein, er was niets. Je moest met de bus naar Harderwijk en dan van Harderwijk naar Lelystad. De werkgever heeft wel gezorgd voor tijdelijke huisvesting. Een collega had op dat moment een huis in Lelystad had gekocht. Ze hebben met haar afgesproken dat ik voor de twee of drie dagen dat ik in Lelystad moest zijn bij haar kon logeren en dat de werkgever de logieskosten betaalde. Zo hoefde ik niet iedere keer terug naar Tilburg.