Redactie
In Almere ben ik op 2 januari 1976 begonnen bij de Hollandse Brug. Daar stond zo’n gebouwtje, dat heette De Kern. Er was verder nog niets in Almere, één zandvlakte. Daar hebben we de inschrijvingen gedaan, gekanaliseerd en de eerste woningen toegewezen…. Dat vond ik echt een prachtige tijd. Dat was een heel solitair gebouwtje aan het strand en niemand keek je op de vingers. En de konijnen huppelden zeg maar om de tent heen en ’s morgens had je de muizen in je la zitten. Dat was echt een hele mooie tijd. En daar werden ook de eerste voorlichtingsmomenten gegeven over Almere. Daar werden films gedraaid over de toekomst, over hoe Almere eruit zou komen te zien en ook voor de eerste bewoners was daar een soort ontvangstcentrum van de Rijksdienst. Daar werd ook voorlichting anderszins gegeven.
Daar hebben we wel een jaar gezeten, als het niet meer is…. Bijna wel twee jaar misschien. Ja, en dan stopte de bus op de Hollandse Brug, want verder kon je ook niet. En dan kwamen de mensen op het spreekuur…. Toen ik daar begonnen ben – dat was 1 januari 1976 – stonden er iets van 14.000 mensen ingeschreven. Toen stond er nog geen woning! De mensen hadden zich al ingeschreven toen ze het gerucht hoorden dat Almere zou worden gerealiseerd en die inschrijvingen gebeurden toen nog in Lelystad.
Ik kreeg toen die hele handel mee naar de keet in Almere. Nou, ik heb nog nooit zo’n goede administratie gezien! Later ook nooit meer! Nee, het was goed, alleen de aanmelding was zo fors dat het zo niet kon doorgaan. Dat was al heel snel het besef. Je kunt je wel inschrijven, maar je moet ook een beetje zicht hebben dat je een woning kunt krijgen. Dat kon helemaal niet meer gegeven worden. Toen zijn er ook inderdaad maatregelen genomen om dat binnen de perken te houden.