Urgentieverklaringen voor woningzoekenden

Enno Postma vertelt dat “ze puur op urgentie werden voorgedragen en veelal ook mensen die met een paar kinderen in een een- of tweekamerwoning zaten. Die waren urgent en Amsterdam had daar verder geen plaats voor. Die werden dan voorgedragen voor één van de overloopgebieden.” En, zo vervolgt Kees Nieuwhof, “als op dat moment werd gezegd door het GDH [Gemeentelijke Dienst Herhuisvesting]: “De wachttijd in Lelystad is twee maanden en voor Almere, Hoorn en Purmerend is het drie jaar” dan is de keuze voor de echte woningzoekende met wat kinderen snel gemaakt. Dan is het meer het pakken van je mogelijkheid dan echt selectie, want dat was het zeker niet. Daar hebben we ons altijd verre van gehouden.” De wachttijden geven de doorslag. “Dan heb je het vaak,” zo vervolg Kees Nieuwhof, “over gezinnen met kinderen waar de nood wat hoger is, en dat dan de keus op Lelystad is gevallen. Puur pragmatisch.”