Redactie
In het begin van de polderjaartelling zat een ambtenaar, ook een ambtenaar van de burgerlijke stand, Winkel, hij was meegekomen uit de Wieringermeer, ’s morgens op kantoor. Hij hoorde over de bailybrug bij het politiebureau (daar lag toen een bailybrug) gerammel. Enfin, wat ambtenaren, althans volgens menigeen, wel eens meer doen: hij keek even uit het raam en zag daar een vrachtauto met vliegtuigonderdelen rijden over het Harmen Visserplein. Hij was ook een man die vergunningen uit moest geven. Na de bevrijding moest voor transporten een vergunning gegeven worden. De benzine was schaars. Hij zag hem rijden en hij belt de adjudant van de rijkspolitie die we hier toen nog hadden en die ook op het Harmen Visserplein in het gebouw van DK6 [Districtskantoor 6 van de Directie van de Wieringermeer, red.] zat. Die belde hij op en hij zegt: "Adjudant, er rijdt een grote vrachtwagen met vliegtuigonderdelen de brug over. Weet jij daarvan?" Nee, hij wist er niets van.
De adjudant er achteraan in een jeep, richting Ens meen ik, en heeft die man aangehouden en hem gevraagd waar hij dat spul weg had. Nou, dat had hij gekocht van een Urker. Die was op een zondag de polder ingetrokken en richting Urk gelopen en daar lag een vliegtuigwrak. De man, die waarschijnlijk koopman was, zei tegen die Urker: "Van wie is dat ding?" Die Urker zegt: "Dat is van mij." De koop werd gesloten en vraag me niet naar de bedragen, maar men werd wel akkoord, het vliegtuig is van hem.
Later heeft men nog geprobeerd die Urker te achterhalen. Maar toen liepen de meeste, eigenlijk alle Urkers, in een wijde broek en ze leken allemaal op elkaar. De verkoper heeft men nooit kunnen achterhalen. En wat er verder met de koop en de koper is gebeurd weet ik niet. Ik weet wel dat mijn collega Winkel actie heeft gevoerd om dat spul weer op de goede plaats te krijgen.
