Redactie
De Directie Wieringenmeer had schaftketen gemaakt, zodat je in de open vlakten dan toch een beetje beschut zou zitten. Ze werden eigenlijk gemaakt voor acht personen, maar er zaten er in de regel tien in. En ja, ik weet niet wat die dingen wogen hoor, maar misschien wel honderd of honderdvijftig kilo of misschien wel meer. En die moesten verplaatst worden he… dat was afschuwelijk. Die schaftketen waren van die vierkante houten huisjes, en dan was er een uitbouw aan gemaakt, daar zaten echt van die handgrepen aan. Die waren een meter bij dat ding, en dan moest je die met vier man oppakken. Dat was afschuwelijk gewoon. Als je ze eenmaal op de rug had redde je het wel, maar om ze naar boven te krijgen…
Het was natuurlijk ook voor de mensen die er gebruik van maakten, maar het gebeurde ook wel dat ze bijvoorbeeld aan het werk waren en dat er regen was. Dan kon er niet gewerkt worden en dan mocht je niet naar huis toe. Als het weerbericht zo leek dat de regen niet zou ophouden die dag of zo, dan werd uiteindelijk een keer sein gegeven dat de mensen weg mochten. Maar soms zaten die mensen twee, drie uren in zo’n schaftkeet. En dan moet je denken in november… ja, het was een koude bedoening toentertijd. Je moet het zien in de geest van die tijd. Het zal nu niet meer gebeuren in elk geval. Maar ja, er werd wel gemopperd toentertijd wel hoor. Dat kan ik me nog wel herinneren.
