Redactie
Het grootste probleem in Afghanistan is het grote verschil tussen het noorden en het zuiden. Ook is er geen gekozen regering, geen rechtssysteem. Plus, ze zijn jarenlang in oorlog geweest. Het is een redelijk complex land met een redelijk complexe culturele achtergrond. Je hebt natuurlijk etnische minderheden, je hebt de Hazari, de Pashtun, je hebt zoveel verschillende volken. Plus de religie die speelt en de steun van met name de Taliban aan Al Qaida. Al Qaida heeft in Afghanistan zijn toevlucht gezocht en heeft daar trainingskampen.
De Patanen, tegenwoordig noemen ze die meestal de Pashtun, hadden al een hele historie met een eigen cultuur. Daar is het wahabisme bij gekomen, een fundamentalistische stroming binnen de Islam. Je hebt nu dus eigenlijk een mengelmoes van de culturele rechtspraak van de Pashtun (stammenvergadering en stamgewoontes) en daarbij de invloed van de Koran als gevolg van het wahabisme. De Talib zijn eigenlijk Koranstudenten, maar nu noemen ze iedereen die de fundamentalistische waarden weer wil invoeren ook Taliban.
Naarmate iemand intelligenter is, wordt er meer geweld gebruikt. Een man die met zijn gezinnetje in het zuiden woont, een vrouw heeft en een paar geiten, en verder niets hoort of ziet van de buitenwereld, is allang blij dat de Taliban er is, want dat is rust. Die merkt het verschil ook niet. Maar als je in Kabul en omgeving kijkt, waar toch veel intellect huist en wat een moderne stad is geweest, daar gebruikt de Taliban wél dwang om mensen te ‘bekeren’.
Vrouwen hebben geen rechten, ze moeten een burka aan, ze mogen geen scholing hebben, mogen niet alleen over straat. Mannen moeten een baard hebben, ze mogen niet naar westerse muziek luisteren, de kinderen mogen niet vliegeren. Alle scholing moet gericht zijn op de Koran, dus de Taliban is wars van progressieve onderwijssystemen.