Redactie
Ik werkte toen bij de metro en had ploegendienst. En op een gegeven moment kom ik ’s avonds met de auto en is er geen parkeerplaats, want alles is vol. Mensen beunhazen overdag, vier of vijf auto’s op de parkeerplaats en bezetten de heleboel daar. Dan deed ik de auto voor de deur en ’s morgens om zes uur doe ik de auto weer op de parkeerplaats. Maar het is vaak voorgekomen dat ik ’s morgens als ik de auto wilde weghalen een boete heb gekregen. Dus ik naar de politie:
“Meneer, het is een woonerf. Regel is regel!”
Dan houdt het op, inderdaad! “Als je een oplossing wilt zoeken, dan moet je naar de woningbouwvereniging.” Dat was Stichting Patrimonium. Dus wij daar naar toe. Ik zeg tegen die dame:
“Wij hebben vaak een boete. Ik ben naar de politie gestapt. Mijn vraag is of jullie iets tegen die wrakken kunnen doen. De mensen aanschrijven of zoiets.”
Zit daar een of andere dame en die zegt tegen mij:
“Meneer, zal ik u wat vertellen. Als het u niet bevalt, dan zoek je toch een ander huis!”
Dat is me één keer gezegd in die twintig jaar dat ik met betalen nooit een maand achterstand had, want het ging allemaal automatisch. Ik ben een betrouwbaar huurder en dan zeggen ze dat tegen mij! Ik zeg tegen die mevrouw:
“Mevrouw, ik dank u vriendelijk, u heeft mijn ogen geopend!”
Toen ben ik weggegaan.
Ik zei tegen mijn vrouw: “We gaan een huis kopen!” Ik ben gaan zoeken. In Almere kon ik geen twee-onder-een-kap vinden. In Almere Buiten zouden ze gaan bouwen. Toen dacht ik: “Laat ik even in Lelystad kijken.” Toen heb ik haar zus gebeld, die woont hier al bijna zo lang. Toen zijn we gekomen. Waar hij nu gekocht heeft, mijn schoonzoon, daar wou ik eerst een woning kopen. Dat is toen niet door gegaan. Dat was weer te groot. We waren ten einde raad. Toen kwam mijn zwager van hier naast. Ik had van deze woning alle paperassen al. Toen zei hij:
“Jules, ik heb een nieuwe woning gekregen. Jules, als jij koopt, dan koop ik ook!”
"Okay.” Dat was de afspraak. En toen hebben we deze gekocht. En het bevalt me prima hier, hoor!
