Even in het kort: Warschau. Ze hadden Polen nodig, dus hebben de Duitsers Warschau platgegooid. Rotterdam, daar kun je lang en breed over praten, maar in Rotterdam waren géén militaire doelen op dat moment, dat was gewoon legerondersteuning, máár ze moesten Nederland hebben. En ik heb in mijn boek geschreven: met de keus die ze dáár gemaakt hebben, dus doelen in een burgerstad om hun eigen leger te helpen, daarmee hebben ze hun eigen glazen ingegooid.
Ze hebben in de bekende Slag om Engeland in het begin zuiver militaire doelen aangevallen. Vliegvelden, havens en noem maar op. Totdat op een gegeven een vergissing begaan is en ze de City van Londen pakten. De City van Londen, het hart van Londen. Toen zeiden de Engelsen: als jullie dat kunnen, kunnen wij dat ook. En die zijn de andere dag naar Berlijn gegaan. Toen werd Hitler boos, want hij had de Duitse burgers voor de oorlog beloofd dat de Engelsen nooit en te nimmer boven Duitsland zouden bombarderen. Hitler heeft toen opdracht gegeven dat ook andere doelen in Engeland gebombardeerd mochten worden. En toen zijn ze de steden gaan bombarderen. Londen is in de nacht van 7 op 8 september 1940 tot en met de nacht van 13 op 14 november 1940, dus 67 nachten achter elkaar, continue elke nacht door honderden vliegtuigen aangevallen. En daarna hebben ze Coventry gepakt.
Coventry kun je vergelijken met Essen. Dat is een grote stad met allerlei fabrieken en dat soort zaken meer. Je kunt nooit en te nimmer deze vaas raken zonder de kamer te raken. Net zo in Coventry. Bovendien hebben ze daar een type bom gebruikt, waar je niet mee kon mikken. Ook een bekend gegeven. Het Duitse woord ausradieren, daar maakten de Duitsers van "Wir werden England coventrieren". Ze wisten donders goed wat ze daar gedaan hadden. Toevallig zat in Londen destijds Bomber Harris, die later commandant werd van het Engelse Bomber Command. En die zei in 1940:
"They’re sowing the wind, they’re going to reap the whirlwind."
En dat is wat hij gedaan heeft. Coventry is het voorbeeld geweest voor de Engelsen hoe het moest. Ze wisten vrij nauwkeurig hoeveel Duitse vliegtuigen hadden meegedaan, ze wisten vrij nauwkeurig het aantal bommen, etc. etc., en ze wisten natuurlijk hoe de schade was. En dat is het voorbeeld geweest van de Engelsen. Een koekje van eigen deeg.
En als we het nog even over cijfertjes hebben… In Duitsland zijn er tijdens de Tweede Wereldoorlog als gevolg van de bombardementen 600 000 burgers omgekomen. Maar dat zijn niet alleen vrouwen en kinderen. Dat zijn politiemannen, brandweermannen, werkers in de fabriek, etc. En wat denk je van zes miljoen joden, als je die er tegenover zet? Een goede vriend van mij uit Essen, een geschiedenisleraar, heeft het volgende op papier gezet: op een dag dat in Essen rond de 480 mensen om het leven kwamen door bombardementen, kwamen in Auschwitz twee jodentransporten binnen en werden 1452 joden daarvan om het leven gebracht. Hij zegt: we wisten het toen niet, maar we weten het nu wel.
Speer gaf volmondig toe dat ze Engeland hadden gebombardeerd. Dat wisten ze onder mekaar ook donders goed. Maar Goebbels was de propagandaminister, die had het over terreurvliegers. En dat werkt nog steeds. Maar dat is niet waar. Speer wist ook dat je geen enkele fabriek eruit kon pakken zonder de rest te raken. Ik noem een voorbeeld over Coventry. Ik heb een hooglopend verschil van mening gehad met het hoofd van de Duitse geschiedkundige afdeling in Freiburg. Dat was geen kleine jongen. Herr Doktor Boog. Die hield een keer een lezing over de luchtaanvallen, zoals ze op Engeland werden uitgevoerd, waarbij ondersteuning van het leger voorop stond en precisieaanvallen werden uitgevoerd. Ik vroeg waarom ze in Coventry dan luchtmijnen hadden gebruikt. Luchtmijnen wierpen ze af aan een parachute en als je iets aan een parachute neerlaat, kun je er nooit mee richten. Dat wist hij niet, zei hij. Nou, dan gaan we dat toch uitzoeken, zei ik. Het andere jaar kwam hij bij me en zei: "Herr Zwanenburg, u hebt gelijk, ze waren er." En toen viel meteen de grond onder het hele betoog van hem uit.