Hendrik Antoon Lorentz

Lorentz, Hendrik Antoon (Arnhem 18 juli 1853 - Haarlem 4 febr. 1928), fysicus, hoogleraar. Studeerde wis- en natuurkunde en promoveerde te Leiden op de terugkaatsing en breking van licht. Werd in 1877 hoogleraar in de theoretische natuurkunde te Leiden. In 1902 werd hem, samen met P. Zeeman, de Nobelprijs voor natuurkunde toegekend en in 1918 een eredoctoraat door de Technische Hogeschool te Delft. Was voorzitter van de Staatscommissie Zuiderzee en ontwikkelde zowel voor de getijbeweging als voor het stormvloedverschijn­sel een effectieve berekeningsmethode: Verslag Staatscommissie Zuiderzee 1918-1926 (1926). In het park Sonsbeek in zijn geboorteplaats werd een standbeeld voor hem opgericht. Ref.: AHO, BWN1, HLR, ING 1928 n6 pA33-A34 en A42, C.G. Matser, ‘Ter gedachtenis aan H.A. Lorentz’ (1953), TWG 1996 p5, VSL, WND, WP7, WT, ZJI.