Johan van Baren

Baren, Johan van (Rotterdam 18 april 1875 - Wageningen 6 febr. 1933), geoloog, hoogleraar, natuurbeschermer. Leraar, later hoogleraar te Wageningen; grondlegger van de agrogeologie. Waarschuwde voor de teloorgang van het landschap door grootschalige ontginning en ijverde voor het behoud van natuurhistorisch en geologisch karakteristieke landschappen. Schreef o.m. De bodem van Nederland (2 dln., 1907-1927), de biografie Winand Carel Hugo Staring en zijn betekenis voor de geologie van ons vaderland (1908) en, met Jac.P. Thijsse, Het eiland Griend in 1912 (1913). Zie ook: Cornelis Hendrik Edelman. Ref.: HGT 1990 n2 p48-53, ING 1933 n19 pA169, WP7.