Redactie
De bosbouwer zegt, zei, want het is niet meer zo: ‘Productie’. Dus daar werden om de meter dennetjes geplant of sparretjes geplant. Die dennen waren goed voor het mijnhout. Nou, mijnen zijn er niet meer, dus dat speelt niet meer. Men is dus grootschalig bezig op het ogenblik om die monocultures van bossen, om die te veranderen in gemengd bos. En, ik heb altijd gezegd, een gezond bos, ik kende Zwitserland, is een gemengd bos. Dus ik heb altijd gemengd bos aangeplant en dat ging in de Noordoostpolder, waar ik het zelf in handen had, daar ging het goed. Maar in Flevoland, waar de bosbouwers mijn werk moesten uitvoeren, daar zijn in heel veel gevallen monocultures ontstaan op plekken waar ik eigenlijk gemengd bos had willen hebben.
Ik herinner me dat ik op een gegeven moment in weer zo’n discussie met die bosbouwers zei:
"Jongens, geef mij nou eens een stukje van dat bos van jullie, daar in het Roggebotsebos. Je mag zelf uitkiezen welk stukje, kan me niet schelen. Want jullie waarderen deze grond niet genoeg. Hier kan veel meer staan dan je wilt, dan je doet. Je plant of populieren of je plant sparren of je plant dennen en dat wisselt dan wel eens een beetje. Of je plant eik en es, maar dan in monocultures. Geef mij nou eens een stukje en laat mij dat nou eens aanplanten."
Ik zat in die tijd in de werkgroep Wilg, of nee, in de Natuurwerkgroep denk ik, in de Flevopolder. Ik zei tegen Victor Westhoff, plantensocioloog, ik zeg: "Vic, ik heb dát opgezet voor dát gebied. Wat denk jij er van?" Hij zegt: "Ja, dat is precies wat het worden moet." Ik zeg: "Dan maken we het."