Ik ben in 1973 geboren in Dronten. Dus een echte “poldermeid”. Ik ging naar kleuterschool het Haventje en later naar lagere school het Anker.
Tot mijn 26e ben ik vrijgezel geweest. Mijn moeder zei wel eens gekscherend, het is maar te hopen dat ze een vent in de polder vindt want die gaat nooit de polder uit, laat staan dat ze uit Dronten vertrekt. In het weekend ging ik regelmatig met mijn broers en vrienden naar de Cultus Inn, heel veel vrienden en bekenden hebben daar hun partner opgedaan. Ik heb het echter toch iets verder weg gezocht.
In 1999 ben ik gaan werken bij een bedrijf in Biddinghuizen als telefoniste/ receptioniste.
Een van mijn collega's kwam uit Noord-Holland maar was inmiddels in Dronten gaan wonen. Zijn broer was internationaal vrachtwagenchauffeur. Als hij onderweg was belde hij regelmatig even zijn broer op het werk. Als telefoniste kreeg hij dan eerst mij aan de lijn. En hij belde regelmatig, zeer regelmatig.
Op een gegeven moment komt mijn collega bij mij, mijn broer wil een blind date met jou! Pardon??Oke, toegegeven, als zijn broer belde en ik zag aan de nummer herkenning dat hij het was zorgde ik er wel voor dat ik de hoorn net iets eerder greep dan mijn collegaatje. Want die vent met zijn mooie West-Friese accent kwam toch wel erg leuk over. Maar een afspraakje?? Om te beginnen hebben we eerst maar eens foto's uitgewisseld.
Niet veel later op een vrijdagmiddag zat ik in gesprek met mijn baas, en dat gesprek duurde nogal even. Toen we uit gesprek kwamen was het al bijna vijf uur en kwamen twee vrouwelijke collega's meteen naar mij toe. Die Frank heeft al een paar keer voor jou gebeld!!! En je zegt geen NEE hoor! Eigenlijk moest ik de post wegbrengen maar omdat mijn collega's niet wilden dat hij weer voor niets belde moest ik achter mijn bureau blijven zitten. Mijn collega zou de post wel wegbrengen, maar omdat ook zij eigenlijk niets van het telefoon gesprek wilde missen is de post nog nooit zo snel naar het postkantoor gebracht.
En hij belde, en zo werd er een afspraak gemaakt. Die vervolgens weer werd verzet, want tja, een internationaal chauffeur, dan wil er wel eens een rit tussendoor komen die je eigenlijk niet uitkomt.
En zo hebben wij elkaar dan voor het eerst ontmoet en zijn we heerlijk uit eten gegaan in Zwolle. Van het eerste afspraakje kwam een volgende en al gauw kwam samen wonen ter sprake. We waren er al gauw uit dat hij West-Friesland zou verlaten om in de polder te gaan wonen. Aangezien hij op maandag aan het werk ging en op vrijdag of zaterdag weer thuis kwam was het voor hem maar 1 rit heen en 1 rit terug over de dijk, terwijl ik mijn werk in Biddinghuizen had.
Een paar jaar later zijn we getrouwd en inmiddels zijn wij de trotse ouders van twee prachtige zoons.
Nu 12 jaar later is hij al behoorlijk gewend in de polder, en werkt hij nu ook in de polder, nog steeds als vrachtwagenchauffeur.
Maar dat West-Friese accent? Die krijg je er niet uit, gelukkig maar want dat is uiteindelijk toch het eerste waar ik op ben gevallen!!
Reactie