Redaktie
Wat hier plaats dreigt te vinden gaat alle perken te buiten, de sloop van het gebouw Waterwijzer. Het betreft hier een stukje cultureel erfgoed in onze jonge polder.
Bij het lezen van het bericht moest ik onwillekeurig denken aan de wekelijkse uitzendingen, van toen nog Radio Flevoland, ‘‘De Waterman”; voor Flevoland lag de wereld aan onze voeten. Veilige dijken, nieuw land en een veelbelovende toekomst. Met knikkende knieën heb ik er aan meegeholpen, hoe durfde ik het, mijn mond open doen voor een microfoon en dan nog uitgezonden ook.
Er is wat gediscussieerd in het gebouw Waterwijzer, hoeveel zand moet er onder die stad, moet RW 6 echt wel 4 strooks worden, is de Ketelbrug wel sterk genoeg, wat doen we met de Hollandse brug? Een greep uit de vele vragen welke toen werden gesteld. Wat doen we als de Markerwaard niet doorgaat? Meer of minder wegen? Wat doen we met de Houtribhoogte? Uiteraard een ziekenhuis en de brandweer, was een mening.
Er is wat over vergaderd, misschien wel gevochten, de emoties liepen soms hoog op. Het begrip toekomst van Flevoland stond hoog in het vaandel. Veiligheid speelde de hoofdrol. Komt er een trein? Vergeten lijkt het wel. Ook veel landschapskunstwerken welke heden ten dage nog de volle aandacht krijgen zijn hier bedacht.
Waar vonden veel van die gesprekken plaats? In het gebouw Waterwijzer. Een symbool van het werk van de Dienst der Zuiderzeewerken een gebouw op palen, heel symbolisch, als de zaak onderloopt dan kunt U bij ons terecht, hier wordt doorgewerkt en gezocht naar een oplossing. Het gebouw zelf, waarom deze structuur? Zie de huidige satellietbeelden. Een visie, een model van een van de ontwerpen van Lelystad in beeld gebracht. Een ontwerp van Van Eesteren van kort na de tweede wereldoorlog, toen nog een blauwdruk, de tekeningen werden in kartonnen kokers vervoerd, van Amsterdam naar Den Haag, naar het Ministerie van RWS.
Wat is er te zien in het gebouw Waterwijzer? (Waterverdringer) Het middengedeelte een brede lange gang – een verbeelding van de stadsautoweg – de dwarselementen – de straten welke de wijken ontsluiten, hierop aansluitend de woningen, de kantoren van de ambtenaren. Hier is het bedacht, concreet gemaakt, getekend, naar buiten gebracht en uitgevoerd. Parkeerruimte in overvloed.
De emoties liepen bij mij hoog op, dit kan niet waar zijn, een stukje cultureel erfgoed slopen, een - zij het bescheiden - monument. Vooral zuinig op zijn was mijn gedachte. Toekomst – voorlichting over weg en waterbouw.
Juridisch, bestuurlijk en economisch denken past hier niet bij, beroepstermijnen zijn hier ondergeschikt aan ethisch denken. Uiteraard heb ik niet in de krant gezocht naar sloopplannen, slopen was ondenkbaar. Wat hier geldt, is respect voor het in het verleden verzette werk hetgeen het heden mogelijk heeft gemaakt.
Heel eenvoudig hier is sprake van deontologische ethiek welke ver uitsteekt boven bestuurlijke en economische motieven. Op het terrein van ethiek is dit land helaas een ontwikkelingsland.
Deontologisch denken is dit land soms ver te zoeken, misschien kunnen Lelystad - en Flevoland – hier een voortrekkers rol gaan vervullen.
2 september 2011
Brutaaltje