Bob Flobbe
Begin januari 1954 begint het hard te vriezen. ’s Nachts min vijftien graden in een ongeïsoleerd houten huisje met één kachel. Ik heb een baksteen als kruik die op de kachel opgewarmd wordt. Na enkele dagen kan de boot niet meer door het ijs komen. Omdat er van de tien gezinnen op het eiland drie vrouwen in verwachting zijn, acht de Dienst Zuiderzeewerken het noodzakelijk dat er een dokter woont. Er is een kleine EHBO-post (naast ons huisje) op het eiland. Maar welke arts wil een praktijk hebben van tien gezinnen, geïsoleerd op 26 kilometer van de bewoonde wereld? Er wordt een afgestudeerde arts uit Groningen gevonden (= aangewezen) die (hij is gewetensbezwaarde) vervangende dienstplicht moet vervullen: dokter H.J. Bekius.
Op 4 januari 1954 kan de boot nog met moeite door het ijs komen en arriveert dokter Bekius. Zes januari is het ijs te dik voor de dr. C. Lely. Het eiland is niet meer te bereiken. Een week of zeven heeft dat geduurd. Ik kan ook ´s vrijdags niet meer naar school. Na kennismaking met de tien gezinnen, circa dertig bewoners, heeft de dokter weinig te doen. Hij wordt bereid gevonden aan Gerrit de Jong en mij les te geven. Vijf ochtenden in de week.
Na een paar dagen zal mevrouw De Jong bevallen. Omdat de dokter complicaties verwacht, wil hij haar per helikopter naar het ziekenhuis hebben. Per mobilofoon (heel Nederland kan meeluisteren) wordt Dienst Zuiderzeewerken in Den Haag ingeseind. De Marineluchtvaartdienst zou één van de twee Nederlandse helikopters moeten sturen. Maar Defensie in Den Helder heeft geen boodschap aan de Dienst Zuiderzeewerken en helemaal niet aan een jong huisartsje ergens midden in het IJsselmeer. Om een lang verhaal kort te maken: als dokter Bekius het Ministerie van Defensie belt, zal deze zonder meer een helikopter regelen. Let op: de dokter als dienstweigeraar stuurt het Ministerie van Defensie aan! De helikopter is deze winter een keer of zes geweest. Mevrouw De Jong wordt gehaald en een paar dagen later gebracht met zoontje Bertus. Meer over deze situatie staat in het boekje Geschiedenis Werkeiland Lelystad. Al lezend komen weer diverse dingen bij mij boven, die ik toen meegemaakt heb, maar wat niet altijd in dat boekje staat natuurlijk.