Bart Schultz
In 2016 nam ik in Tainan deel aan een workshop over duurzaam waterbeheer in getijdengebieden. Taiwan is erg actief op dit gebied, omdat het land veel zeer dichtbevolkte kustgebieden heeft met de daarbij behorende problemen op het gebied van waterbeheer en de bescherming tegen overstromingen. Daarbij komt dat Taiwan nogal eens te maken heeft met tyfoons, en die zijn bepaald niet kinderachtig. Ook spelen aspecten van waterkwaliteit, bodemdaling en invloed van de menselijke activiteiten op het milieu een belangrijke rol.
Op zich was de workshop al zeer interessant. Daarbij kwam dat in Tainan tot mijn verassing het Fort Zeelandia bleek te liggen, dat tussen 1624 en 1634 door de Verenigde Oost-Indische Compagnie is gebouwd. Het fort is nu een toeristische attractie.
Eén van de dingen die mij tijdens deze workshop echter het meest verraste was tijdens het bezoek aan het Southern Taiwan Science Park, één van de onderdelen van de workshop. Het Science Park bleek in een polder van 1038 hectare te liggen. We krijgen een lezing hoe het waterbeheer in deze polder is geregeld. De polder wordt bemalen door een groot gemaal. Bij dergelijke inleidingen wordt de gemaalcapaciteit altijd gegeven in kubieke meter per seconde, of per minuut. Omdat dit direct niet zoveel zegt maak ik dan altijd meteen het volgende sommetje: hoeveel dit is in millimeter per dag, omgerekend over de oppervlakte van het gebied? Ik kom op een waarde van bijna 2 meter per dag en denk dat ik een rekenfout heb gemaakt.
Na afloop van de lezing ga ik naar de spreker toe en laat hem mijn sommetje zien. Ik vraag hem of dit echt klopt. Hij bevestigt dit meteen, dus ik blijk geen rekenfout te hebben gemaakt. Ik ben nog nooit in een polder geweest met zo’n grote bemalingscapaciteit. Ter vergelijking: de gezamenlijke bemalingscapaciteit van de gemalen in Flevoland komt neer op ongeveer 11 millimeter per dag. Op zich is dit geen reden voor zorg, want met deze bemalingscapaciteit is ons waterschap uitstekend in staat om onder de omstandigheden in Flevoland ons waterbeheer naar behoren te verzorgen.
Terug naar de enorme bemalingscapaciteit van het Southern Taiwan Science Park. Hiervoor is allereerst van belang dat in het park de nodige computerchips-fabrieken staan, met de daarbij behorende toeleverings- en verwerkingsbedrijven. Men wil dus ten ene male voorkomen dat deze in het water komen te staan. Een goede bui in Taiwan kan oplopen tot een meter per dag, en dat zijn dan nog niet eens de zeer extreme buien. Dit verklaart wat mij betreft de enorme bemalingscapaciteit waarvoor ze hebben gekozen, hoewel het op het eerste gezicht overdreven lijkt. Al met al een interessant en zeer indrukwekkend bezoek.
