Evert Zandstra

Zandstra, Evert * (Lippenhuizen 25 dec. 1897 - Bennekom 4 aug. 1974), onderwij­zer, schrijver. Was kortstondig onderwijzer te Beets, Drachten, Terwispel, Terhorne en IJmuiden, en langere tijd in Santpoort. Verrichtte, vanuit zijn belangstelling voor landschap en natuur, literatuurstudies over botanie en geologie. Ontwikkelde zich in de jaren dertig als romanschrijver en schrijver van jeugdboeken, landschapsstudies en reisverha­len, aanvankelijk in het Fries, later in het Nederlands. Naast verscheidene novellen en enkele toneelstukken, legde hij zich vooral toe op romans, waarin zijn sociale bewogen­heid en liefde voor mens en natuur tot uiting komen, zoals Het klotsende meer (1939), Volk van waterland (1942), De stem van de zee (1947), Het Princehof (1948), Het Water (1950) en Onbekend Nederland (1959). Schreef ook biografieën, verhalen over de prehistorische mens - zoals in Tenten bij de beek (1965) - en de autobiografische roman De liefde van Nanda Azinga (postume uitgave 1975). Zijn laatste levensjaren verliepen vol tragiek. Ref.: BJ75, De Fleanende Krie 1996 n2 p9, EF, EW, LNA, LNL, PVL, WH 1974 n4 p245, WP7.