Johannes Aleidis Ringers

Ringers, Johannes Aleidis * (Alkmaar 2 jan. 1885 - Den Haag 6 mei 1965), inge­nieur, minister. Werkte, na zijn studie aan de Technische Hogeschool in Delft, bij Rijkswaterstaat te Hansweert, bij de spoorwegen op Java en bij de aanleg van kanalen in West-Friesland. Zijn grootste technische prestatie was de bouw van de Noordersluis te IJmuiden waarover hij publiceer­de: De bouw van de nieuwe schutsluis c.a. te IJmuiden (2 afl., 1924-1925). Werkte van 1927 tot 1930 voor de Dienst der Zuiderzeewerken als directeur en hoofduitvoerder van de Maatschappij tot Uitvoering van Zuiderzeewerken en van 1930 tot 1935 als Directeur-Generaal van de Rijkswaterstaat. Was van 1941 tot 1948 voorzitter van het KIVI. Werd in de Tweede Wereldoorlog gedeporteerd naar Sachsenhausen. Werd minister van Openbare Werken en Wederopbouw en na de overstromingsramp van 1953 lid van de Deltacommissie. Schreef o.m. Een eeuw Nederlandsche waterbouw (1947) en Caland en de betekenis van zijn werk voor Rotterdam (1953). Ringers werd onderscheiden met o.m. de Conrad-medaille (1927), een eredoctoraat van de Technische Hogeschool te Delft (1930) en het erelidmaatschap van het KIVI (1955). Rotterdam eerde hem als 'vader van de wederopbouw'. Zie ook: Jan Lely. Ref.: AB, BJ66, BWN1, DLW, ING 1965 n22 pA360-A369, LW 1965 n1 p32, LW 1965 n6 p284-285, OTAR 1965 n6 p284-285, PKN, T. Pollmann Van Waterstaat tot Wederopbouw (2006), TWG 1998 n2 p88-96, WID5-6, WND.